داکر (Docker) یک پلتفرم متن باز است که بر مبنای سیستم‌عامل لینوکس راه‌اندازی شده است. اما اگر از سیستم‌عامل دیگری همانند ویندوز و مک استفاده کنید می‌توانید از داکر و قابلیت‌های آن نیز بهرمند بشید.

داکر با استفاده از دو قابلیت مهم موجود در کرنل لینوکس به نام‌های Cgroups و Namespace امکانی را فراهم آورده است که پروسه‌ها و نرم‌افزارها به صورت مجزا در محیط کاملا ایزوله‌ای بر روی کرنل لینوکس راه‌اندازی شود که به این محیط و بسته‌ی ایزوله، کانتینر (Container) می‌گویند. البته تا این‌جای کار سرویس داکر کار خاصی انجام نداده و این موضوع رو تمامی Linux Containersها نیز دارا هستند. اما داکر امکانی را فراهم آورد که بتوان به راحتی با این قابلیت ارتباط برقرار کرده و از آن نهایت استفاده را کرد.

پس مشخص شد که داکر، امکانی را فراهم می‌کند که بتوان به راحتی با کانتینر‌ها کار کرد. داکر این امکان را فراهم می‌کند که بتوان نرم‌افزار و کدهایی که آماده شده است را با سرعت خیلی زیادی تست و در محیط عملیاتی (Production) استفاده کرد. داکر این زمان را به شدت کاهش می‌دهد و البته که کیفیت آن را نیز بالا خواهد برد. با استفاده از داکر به خوبی می‌توان مواردی که برای یک پروژه نیاز است را در کنار هم جمع‌آوری کرد و به صورت کامل آنها را در یک پکیج قرار داد. یعنی به اختصار هر آن چیزی که یک نرم‌افزار نیاز خواهد داشت اعم از پکیج‌های وابسته (Dependency Package) و کتابخانه‌ها (library) مورد نیاز در یک کانتینر آماده خواهد شد و همواره همراه نرم‌افزار در هر محیط که نیاز به راه‌اندازی دارد منتقل خواهد شد. در کل داکر یک سرویس بسیار مناسب و کارآمد برای استفاده در محیط‌های راه‌اندازی، آزمایشگاهی و عملیاتی می‌باشد.

اما نکته‌ی مهمی که نیاز است که حتما به آن توجه شود این است که برای استفاده از آن باید دانش کافی در زمینه‌ی داکر و میکروسرویس (Micro Service) را داشت.